Ονειρεμένη απόδραση στην μαγευτική Τήνο !!
ΧΩΡΙΟ ΛΟΥΤΡΑ
Τα Λουτρά είναι ένα χωριό με μεγάλη ιστορία αφού εδώ είχαν χτίσει τα μοναστήρια τους οι Ιησουίτες και οι Ουρσουλίνες μοναχές. Το συγκρότημα των Ουρσουλινών λειτούργησε (1860 - 1940) ως ένα από τα σημαντικότερα σχολεία θηλέων της Ελλάδας.
Το χωριό πήρε το όνοµά του από τα λουτρά που παλαιότερα υπήρχαν στην περιοχή. Είναι καταπράσινο και γεµάτο περιβόλια µε εσπεριδοειδή. Έχει µεγάλη ιστορία, αφού εδώ είχαν χτίσει τα µοναστήρια τους οι Ιησουίτες µοναχοί (µετά την καταστροφή του Κάστρου στις αρχές του 19ου αι.) και οι Ουρσουλίνες µοναχές. Υπήρξε ένας από τους σηµαντικότερους οικισµούς του νησιού τους τελευταίους δύο αιώνες και αποτέλεσε θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο. Στη µονή Ιησουιτών λειτουργεί λαογραφικό µουσείο, στο οποίο µπορεί να θαυµάσει κανείς εκτός από κειµήλια της Μονής, αγροτικά και άλλων επαγγελµάτων εργαλεία του 19ου και 20ού αιώνα, λιοτρίβι, πατητήρι, ρακιζιό, το φαρκακείο της σχολής, διάφορα µέσα οπτικοακουστικής διδασκαλίας και άλλα. Εδώ υπάρχει και ο αξιόλογος Ναός του Αγίου Ιωσήφ (µέσα 19ου αιώνα) χτισµένος σε νεοκλασικό µπαρόκ µε εξαιρετικό εσωτερικό διάκοσµο (γίνονται προσπάθειες να βρεθούν τα χρήµατα για τη συντήρησή του). Στη µονή Ουρσουλινών εκτίθενται εργόχειρα, βιβλία παλαιών µαθητριών, πιάνα και άλλα µουσικά όργανα, κ.ά. Ο δραστήριος σύλλογος του χωριού συχνά διοργανώνει εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
ΜΟΝΗ ΟΥΡΣΟΥΛΙΝΩΝΙδρύθηκε στα Λουτρά το 1862 από µοναχή της Αδελφότητας των Ουρσου- λινών. Ξεκίνησε µε λαµπρό µέλλον και έµελλε να στεγάσει ορφανοτροφείο, οικοτροφείο, γαλλικό γυµνάσιο, πανεπιστήµιο, ελληνικό δηµοτικό, σχολή ταπητουργίας. Έφτασε στην κορύφωσή του στα τέλη του 19ου αιώνα, ενώ στις αρχές του 20ού απαριθµούσε περισσότερες από 300 οικότροφες µαθήτριες από όλη την Ελλάδα. Κατά τον Β' Παγκόσµιο Πόλεµο η σχολή έκλεισε και όταν επαναλειτούργησε περιορίστηκε σε δηµοτικό σχολείο, το οποίο έκλεισε περίπου το 1980, ενώ η σχολή ταπητουργίας λειτούργησε µέχρι τη δεκαετία του 1990. Σήµερα, το κτίριο αποτελεί σήµα κατατεθέν του χωριού και διατηρεί, έστω και παραµεληµένο, την παλιά του αίγλη. |