Ονειρεμένη απόδραση στην μαγευτική Τήνο !!

Μουντάδος


    ΜΟΥΝΤΑΔΟΣ-(2)

Τα χωρια του νησιου

ΧΩΡΙΟ ΜΟΥΝΤΑΔΟΣ

 

O Μουντάδος είναι παραδοσιακός οικισμός που χρονολογείται εδώ και 1000 χρόνια. Ηταν αρκετά αναπτυγμένος σε τέχνες και γράμματα.

Είναι ένα από τα λίγα χωριά της Τήνου που λειτουργούσε σχολαρχείο. Είναι χωριό της οικογένειας Παξιμάδη, φιλικών της Επανάστασης, όπως και πολλών σημαντικών καλλιτεχνών όπως του Λαμπάκη και Πλατή.

Σήμερα είναι ένα γραφικό χωριουδάκι 4 χιλ. από την πόλη της Τήνου με φιλόξενους κατοίκους που εντυπωσιάζει με τα καθαρά πλακόστρωτα δρομάκια του και τα παραδοσιακά σπίτια.


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


Το Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό ΜουντάδοςΤο Χωριό Μουντάδος


O Μουντάδος της ΤήνουΒρίσκεται στην πλαγιά του Κεχροβουνίου. Είναι ένα ακόµα παραδοσιακό  χωριό µε πολλές καµάρες, σπίτια κάτασπρα κολλητά το ένα δίπλα στο άλλο,  πλακόστρωτους δρόµους µε σκαλοπάτια. Στο µέσον υπάρχει το πέτρινο γεφύρι, κάτω  από το οποίο κυλά τους περισσότερους µήνες ένα ρυάκι, στο οποίο οφείλεται το  αρκετό πράσινο του χωριού, και λίγο πιο πέρα ένα παραδοσιακό πηγάδι. Ο επιβλητικός  Άγιος Ιωάννης, η καθέδρα του χωριού, εντυπωσιάζει τον επισκέπτη για το  µαρµαρόγλυπτο τέµπλο και τα προσκυνητάρια του, ενώ διάσπαρτες είναι µέσα στο  χωριό παλιές εκκλησίες. Οι κάτοικοι του Μουντάδου και ο δραστήριος σύλλογός του  προσφέρουν τη φιλοξενία τους στα δυο πανηγύρια του Άη Γιάννη και των Αγίων  Αναργύρων στη Γύρλα. Μέχρι τις αρχές του 1800 είχε παράδοση στο εµπόριο, τη  ναυτιλία (το πρωτοπαλίκαρο του Μιαούλη, ο καπετάν Σιγάλας, καταγόταν από εδώ),  και αλιεία, ενώ λειτουργούσε εδώ µέχρι τη δεκαετία του '60 ελαιοτριβείο, από τα  καλύτερα της Τήνου. Από εδώ κατάγονται οι αδελφοί Λαµπάκη, ο Ιωάννης Πλατύς,  καθώς και η αρχαιολόγος Λίλα Μαραγκού.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΛΑΤΥΣ            Ξυλογλύπτης-Χαράκτης

Γεννήθηκε το 1838 στο Μουντάδο και σε µικρή ηλικία µετοίκησε µε τους  γονείς του στην Αθήνα και διέµεινε στο σπίτι του Αλεξάνδρου Ραγκαβή. Ο ποιητής  διέκρινε πολύ γρήγορα το ταλέντο του µικρού Πλατύ και παρότρυνε τους γονείς του  να παρακολουθήσει µαθήµατα στο σχολείο των Τεχνών. Πράγµατι, σε ηλικία 13 ετών  διδάχτηκε ζωγραφική, χαλκογραφία, ξυλογλυπτική από το δάσκαλο και ιεροµόναχο  Αγαθόνικο Τριανταφύλλου. Υπήρξε συµµαθητής των Λύτρα, Γύζη και άλλων µεγάλων  της Τέχνης και διακρίθηκε κατ' επανάληψη για τα έργα του.
Στο µουσείο του Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας υπάρχουν έργα του µε σηµαντικότερο  όλων αυτό της Αγ. Τριάδας, διαστάσεων 24,5x29,5 cm, εντός του οποίου  απεικονίζονται 57 θρησκευτικές παραστάσεις, καθώς και η «Παναγία του Κίκκου»,  ενώ σηµαντικό του έργο είναι το «Άξιόν εστι», που βρίσκεται στο Άγιον Όρος. 
Ο Πλατύς συµµετείχε σε πλήθος εκθέσεων αποσπώντας σηµαντικές διακρίσεις,  και δίδαξε επί πολλά χρόνια αφιλοκερδώς στο Λαϊκό Πανεπιστήµιο της «Εταιρείας Φίλων  του Λαού». Στα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του έχασε την όρασή του, γι' αυτό  και δεν εµφανίζονται έργα του την περίοδο αυτή. Έφυγε από τη ζωή το 1928, σε  ηλικία 90 ετών. 

Α∆ΕΛΦΟΙ ΛΑΜΠΑΚΗ

Οι τρεις αδελφοί Λαµπάκη  κατάγονται από το Μουντάδο. Ο πρώτος, Ιωάννης (1851-1916), υπήρξε ο επίσηµος  φωτογράφος των Ολυµπιακών Αγώνων 1896 καθώς και της Βασιλικής Οικογένειας. Ο  δεύτερος, Γεώργιος (1854-1914), σπούδασε Χριστιανική αρχαιολογία και αποτέλεσε  ιδρυτικό µέλος της «Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας». Επίσης, σ' αυτόν  οφείλεται η συντήρηση-διάσωση της Μονής ∆αφνίου, ενώ παράλληλα υπήρξε και  καθηγητής Χριστιανικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήµιο Αθηνών. Ο τρίτος,  Εµµανουήλ (1859-1909), ζωγράφος, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και συνέχισε  στην Ακαδηµία του Μονάχου µε καθηγητή το Ν. Γύζη και υποτροφία του Π.Ι.Ι.Ε.Τ.  Έργα του βραβεύτηκαν σε διάφορες εκθέσεις και το 1905 ίδρυσε Σχολή Ζωγραφικής.  Τέλος, από το 1903 έως το 1909, δηλαδή το θάνατό του, υπήρξε καθηγητής της  Σ.Κ.Τ.           

© 2016 Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα

Φτιάξε δωρεάν ιστοσελίδαWebnode